Festiwal im. Szembeków w Siemianicach

Po śmierci Marii majątek odziedziczyła Jadwiga Szeptycka, jej córka. Tuż przed wybuchem II wojny światowej, wraz z córką Anną, zdołała oddać niewielką część zabytków w depozyt do muzeów. W czasie wojny większość wyposażenia, w tym zbiory rodzinne, zostały wywiezione przez okupanta i rozgrabione.

Bezpośrednie kontakty rodziny z Siemianicami urwały się na skutek działań wojennych, późniejszej konfiskaty pałacu i powojennego zakazu pobytu i osiedlania się dotychczasowych właścicieli w powiecie. Choć wraz ze śmiercią Aleksandra w roku 1928 rodowe nazwisko wygasło w siemianickiej linii Szembeków, nigdy jednak nie zniknęła pamięć i przywiązanie do Siemianic, pieczołowicie pielęgnowane i przekazywane kolejnym pokoleniom przez świadków dawnej rzeczywistości. Dzisiejsze warunki umożliwiły rodzinie odnowienie kontaktów z siemianicką ziemią i jej mieszkańcami, a najmłodszym -lepsze poznaniehistorii swoich przodków.

Urodziła się we Lwowie, była córką Jana Aleksandra i Marii z Mierów. Po śmierci matki wychowywana była przez dziadka Aleksandra Fredrę i jego żonę Zofię. W 1881 poślubiła Piotra Szembeka i przeniosła się do Siemianic. Urodziła tam troje dzieci: Jadwigę, Zofię i Aleksandra. Po nagłej śmierci męża w 1896 sama zarządzała majątkiem i wychowywała dzieci. Równocześnie prowadziła działalność patriotyczno-oświatową i wojnę „podjazdów” z władzami pruskimi. W siemianickim dworze patronowała tajnemu nauczaniu prowadzonemu przez córki, wspierała działalność społeczną i charytatywną. Założyła ochronki w Siemianicach i Rakowie. W majątku prowadziła szkołę gospodarstwa domowego. Była też poetką i pisarką.Spod jej pióra wyszły liczne wiersze, fraszki, satyry i nowele wydawane jako samodzielne wydawnictwa lub drukowane w prasie poznańskiej i krakowskiej. W swojej twórczości piętnowała politykę zaborcy, a także wady narodowe i społeczne w odrodzonej Polsce. Zmarła w wigilię swego 75-lecia w domu Jadwigi w Przyłbicach koło Lwowa, wśród zgromadzonej rodziny.